Jeszcze nie opadł kurz po premierze FiiO F9, a już azjatycki producent wprowadził do sprzedaży wersję PRO. Od zewnątrz słuchawki są identyczne, a wewnątrz mają taką samą konfigurację przetworników, ale tym razem zastosowano armatury produkcji Knowlesa.

Bardzo podoba mi się cała linia autorskich słuchawek FiiO. Nie są one pozbawione wad, ale prezentują wzorową relację jakości do ceny. Trójprzetwornikowe i hybrydowe F9 przetestowałem niedawno – okazały się brzmieć świetnie, ale w określonych warunkach tj. z tipsami Comply. Trochę obawiałem się, że nowy model z dopiskiem PRO może oznaczać jeszcze bardziej analityczną sygnaturę i mocniejsze wyostrzenie dźwięku, ale na szczęście się myliłem.

Wyposażenie

Część akcesoriów jest identyczna jak w modelu F9, ale wyposażenie jest bogatsze. Do dyspozycji są:

REKLAMA
fiio

  • plastikowe pudełko;
  • futerał z neoprenu;
  • kabel z mikrofonem 3,5 mm (120 cm);
  • kabel zbalansowany 2,5 mm (120 cm);
  • trzy pary tipsów silikonowych białych (S, M, L);
  • trzy pary tipsów silikonowych szarych (S, M, L);
  • trzy pary tipsów silikonowych czarnych (S, M, L);
  • trzy pary pianek termoaktywnych (rozmiar uniwersalny).

Plastikowe pudełko jest trwałe, wodoszczelne i ogumowane wewnątrz. Tym razem producent dorzucił także nieprzemakalny futerał neoprenowy, który stanowi świetny dodatek – jest dużo mniejszy i bardziej poręczny niż pudełko. Do dyspozycji są przewody 3,5 mm oraz zbalansowany 2,5 mm, oba z silikonowymi opaskami do zwinięcia kabla i kątowymi wtyczkami. Przybyło za to tipsów – w zestawie są trzy komplety silikonów o różnej średnicy wylotów, a także trzy pary pianek termoaktywnych w uniwersalnym rozmiarze. Te ostatnie nie są produkcji Comply i niestety rozprężają się trochę zbyt szybko.

Konstrukcja

Zazwyczaj w przypadku podobnych produktów odsyłam po szczegóły do poprzedniego testu, jednak tym razem opis modelu F9 nie przekłada się bezpośrednio na charakterystykę F9 PRO. Testowane przez nas FiiO F9 pochodziły z pierwszej rewizji, a w międzyczasie producent wydał poprawioną wersję, rozwiązując problemy z wtykami MMCX, które wypinały się wyjątkowo trudno. Usunięto metalową podkładkę na wtyku i wydłużono gniazda. Dodatkowo obudowy wtyczek MMCX zostały zmienione, by ułatwiać wypinanie, a także oznaczone kolorami w celu przyspieszenia identyfikacji kanałów. F9 PRO od razu dostępne są już w wersji poprawionej. Do naszego testu FiiO F9 nadal warto sięgnąć, ale trzeba mieć na uwadze powyższe zmiany kosmetyczne.

FiiO F9 PRO na oko różnią się od nowych F9 tylko kolorystyką i oznaczeniami. Zwykłe F9 były dostępne w czerni lub czerwieni, podczas gdy bohater niniejszego testu ma kolor tytanowy. Od wewnętrznej strony, tuż przy oznaczeniach kanałów, można dostrzec także dopisek PRO. To ponownie aluminiowe słuchawki w kształcie łzy, cechujące się konstrukcją Over The Ear. Gniazda MMCX zostały zamocowane w górnej części, są przy nich wcięcia w kolorze odpowiadającym wtyczkom MMCX (czerwonym lub niebieskim). Nadal wrażenie robi wzór fali na słuchawkach – to precyzyjnie wytłoczone i wyraźnie wystające grzbiety. Tulejki są kątowe, zabezpieczone metalowymi siatkami.

Pomiędzy przewodami są wyraźnie różnice. Kabel 3,5 mm jest przeznaczony do urządzeń mobilnych, ma zagięte zausznice, gładką izolację, aluminiowy rozdzielacz, a zakończony jest kątowym wtykiem. Kabel niesymetryczny wyposażono dodatkowo w trójprzyciskowy pilot w formie aluminiowej rurki. Przewód zbalansowany 2,5 mm to już klasyczna plecionka przeznaczona do odtwarzaczy muzyki. Nie ma więc pilota, ale pozostałe elementy są takie same.

Nie mam zastrzeżeń odnośnie wykonania słuchawek – materiały są wysokiej jakości, obróbka wzorowa, a wzornictwo również łatwo docenić. Moim zdaniem F9 PRO to jedne z najładniejszych słuchawek dostępnych na rynku. Jeszcze trochę brakuje do kunsztu IEM-ów w stylu Campfire Audio, ale i tak F9 PRO mogą zawstydzić wielu konkurentów. Plastikowe Brainwavz B200 (z pierwszej rewizji) wyglądają przy nich wręcz żałośnie.

Ergonomia i użytkowanie

Świetnie, że poprawiono gniazda i wtyki MMCX, bo wypinanie ich w pierwszej wersji F9 wymagało wyjątkowej siły, mocnych paznokci, a czasem nawet narzędzi. F9 PRO pozwolą już na bezproblemową wymianę kabla – wtyczki dużo łatwiej wypiąć, ale nadal trzymają się wzorowo.

Pochwalić należy także kabel zbalansowany, którego często brakuje w dużo droższych słuchawkach. Etui neoprenowe to również niezły dodatek. Jest ciasne, wymaga skrupulatnego zwijania przewodu, ale zmieści się w każdej kieszeni i pozwoli na zabranie ze sobą słuchawek bez względu na garderobę, podczas gdy plastikowe pudełko z zestawu będzie wymagało raczej plecaka lub torby.

Konstrukcja typu OTE eliminuje problem efektu mikrofonowego – stukanie i szuranie przewodu nie daje się we znaki. Zakładanie słuchawek jest też dosyć łatwe. Zausznice mają formę haczyków, więc nie trzeba ich specjalnie doginać i zakłada się je szybko. Jednocześnie są one zagięte trochę za mocno i są dosyć długie, zatem mogą lekko przeszkadzać w dolnej części.

Niestety słuchawki nadal trzeba odpowiednio aplikować. Są dwie opcje: można wybrać mniejsze tipsy i umieścić tulejki głęboko w kanałach słuchowych, albo skorzystać z większych tipsów i założyć słuchawki bardziej płytko. W moim przypadku najlepiej sprawdziło się drugie rozwiązanie – im bardziej starałem się poprawnie umieścić tulejki w kanałach, tym izolacja była gorsza. Okazuje się, że lepiej skupić się na umieszczeniu kopułek we wnętrzach małżowin usznych, a nie na głębokim wkładaniu samych tulejek. Wtedy słuchawki unadal dobrze wypełniają tzw. conchę i pewnie trzymają się uszu. Obudowy są odpowiednio małe i wyprofilowane, nie odstają od uszu, a także nie drażnią skóry i nie uciskają. F9 PRO nie sprawią problemów pod czapką lub z głową na poduszce.

Izolacja nadal nie zachwyca. Otoczenie jest wyciszone, ale słuchawki nie odcinają od świata zewnętrznego – hałas przebija się do uszu. Zazwyczaj poziom tłumienia był satysfakcjonujący, ale w transporcie miejskim lub na zatłoczonych ulicach otoczenie czasami dawało się we znaki w cichszych partiach muzyki.

Specyfikacja

  • przetworniki: dwa armaturowe Knowles TWFK-30017-000 (średnica i sopran) oraz jeden dynamiczny 9,2 mm (bas)
  • pasmo przenoszenia: 15 Hz – 40 kHz
  • czułość: 106 dB/mW
  • impedancja: 28 Ω
  • kable: dwie sztuki MMCX po 120 cm (3,5 mm z pilotem i mikrofonem oraz zbalansowany 2,5 mm)
  • masa: 3,76 g (jedna słuchawka, bez przewodu)

Brzmienie

  • Słuchawki: Campfire Audio Andromeda i Polaris, Noble Audio Savant i Noble 4, Etymotic ER-4PT, Oriveti New Primacy i Basic, FiiO F9 i F5, RHA CL750, iBasso IT01
  • DAC/AMP i wzmacniacze: Burson Conductor Virtuoso (Sabre ESS9018), RHA DACAMP L1, AIM SC808, ODAC i O2, Leckerton UHA-760, Astell&Kern AK XB10
  • DAP: iBasso DX200, Astell&Kern AK70 MKII, FiiO X5 III, FiiO X3 Mark III, iBasso DX90, OnePlus 5
  • Interkonekty: Forza AudioWorks Copper Series, Klotz
  • Muzyka: wiele gatunków, różne realizacje, w tym 24-bit oraz nagrania binauralne

Słuchawki zostały przetestowane w różnych konfiguracjach, także w połączeniach zbalansowanych. Korzystałem z różnych nakładek, ale najlepsze rezultaty uzyskałem z tipsami czarnymi i na nich się skupiłem.

Moje obawy się nie sprawdziły. Chiński producent nie poszedł w jeszcze bardziej analityczną i jaśniejszą sygnaturę. Wręcz przeciwnie – F9 PRO zostały dociążone w basie oraz w niższej średnicy, a także lekko złagodzone w sopranie. Efekt jest zaskakujący – słuchawki są rzeczywiście bardziej „pro”, grają mocno zarysowanym, rozdzielczym i precyzyjnym dźwiękiem, ale jednocześnie są bardziej przystępne w odbiorze i muzykalne. Świetnie, że nie uzyskano tego poprzez ścięcie sopranu i przyciemnienie sygnatury. To nadal bezpośrednie, klarowne i dosyć jasne brzmienie o neutralnym charakterze, ale już bez takiego kłucia w sopranie, nawet na silikonowych tipsach. Jednocześnie nie słychać rozerwania pomiędzy basem z dynamika a pozostałymi pasmami, generowanymi przez przetworniki armaturowe.

Bas jest rewelacyjny. Tony niskie są głębokie i mocne, bardzo zwarte, ale jednocześnie masywne. To kawał dynamicznego dołu z wykopem – atak jest szybki, nie ma problemów z wybrzmiewaniem, a zejście w subbas jest również konkretne. Można mówić o pewnym podbiciu niskich tonów, ale zrealizowano to z głową – gdy trzeba bas będzie mocny, a w innym wypadku trzyma się swojego miejsca. Dzięki temu można żonglować gatunkami – w nowszej elektronice bas odpowiednio pulsował i był głęboki, w rocku „basówka” była odpowiednio masywna i zwarta, z kolei w jazzie kontrabas nie zalewał muzyki i nie dominował. Pochwalić należy też rozdzielczość dołu – faktury instrumentów są różnicowane, słychać sporo szczegółów.

Średnica jest odpowiednio blisko. Nie tłumi jej bas ani nie przyćmiewa sopran. Nie słychać rozmycia, wygładzenia lub zmiękczenia dźwięku. To pasmo zarysowane mocnym konturem o dosyć analitycznym, ale nadal angażującym charakterze. Kreska jest twarda, instrumenty kształtne i bliskie, ale jednocześnie naturalne i szczegółowe. Jest w dźwięku F9 PRO coś monitorowego – słychać pewną bezwzględność, dźwięk jest podawany jak na dłoni. Nie ma problemów z dociążeniem niskiej średnicy, a nie wycięto też jej górnych rejestrów – gdy trzeba brzmienie jest odpowiednio szorstkie i twarde. Wokaliści obu płci mają mocne i bliskie głosy, dęciaki brzmią żwawo i żywo, przeróżne gitary są bezpośrednie i naturalne, a perkusja nie ginie z tyłu. Dźwięk nie jest syntetyczny, słuchawki „nie boją się” ziarnistości lub zabrudzenia i nie upiększają środka, więc stare realizacje nie brzmią jak po zremasterowaniu.

Góra to nadal mocne pasmo. Nie czułem już jednak potrzeby korzystania z pianek Comply – peak w sopranie znany z F9 nie dawał się już zbytnio we znaki. Ciągle nie są to słuchawki ciemne lub mocno złagodzone – brzmienie pozostaje jasne, ale nie jest już ostre lub ochłodzone. Wysokie tony są więc równiejsze i dobrze doświetlają brzmienie, więc nie słychać koca. Smyczki nie są zgaszone, podobnie jak wysokie dęciaki lub wokale. Talerze perkusyjne są selektywne, wybrzmiewają metalicznie i z odpowiednią masą. Słuchawki będą wierne nagraniu, więc nie wytną sybilizacji słabych nagrań, nie wyprostują problemów ze źródłem. Mimo że góra względem F9 jest spokojniejsza, to nadal może być zbyt wyrazista dla osób wrażliwych na sopran. Warto odpowiednio dobrać tipsy i w miarę możliwości spróbować połączeń zbalansowanych, gdzie można uzyskać najbardziej precyzyjny sopran.

Na dopełnieniu basu i przybliżeniu średnicy trochę cierpi scena dźwiękowa. Nie jest ona wyjątkowo duża, słuchawki nie generują dźwięku niczym z sali koncertowej. Niskie tony dociążają brzmienie, a tym samym wypełniają pustą przestrzeń pomiędzy instrumentami. Separacja jest nadal bardzo dobra, ale nie ma mocnego napowietrzenia. Holografia nie zawodzi – instrumenty są kształtne i trójwymiarowe, różnicowane w trzech płaszczyznach. Sporo z nich trafia w głowę, ale większość trzyma się poza nią. Słychać mocną stereofonię, ale pierwszy plan pozostaje blisko. Nie ma jeszcze wrażenia ciasnoty, a dźwięk nie osacza.

FiiO F9 PRO i tipsologia

Według producenta poszczególne typy nakładek mają oferować różne brzmienie. W praktyce nie można traktować tego jako korektor, a raczej ostateczny szlif dźwięku. Różnice nie są duże, ale mogą mieć znaczenie w zależności od sygnatury źródła dźwięku i preferencji.

Białe tipsy oferują wyraźnie dociążone brzmienie i łagodniejszą górę. Nadal nie można mówić o V-ce, ale średnica wydaje się mieć mniejszy priorytet. W przypadku czarnych tipsów wysokie tony wydają się być ciut bardziej klarowne, a bas delikatnie bardziej płytki – do głosu bardziej dochodzi średnica. Z tipsami szarymi bas jest trochę płytszy, a sopran ze średnicą są najbliżej, przez co dźwięk jest jakby mocniej napowietrzony. Według mnie pianki z zestawu spisały się najgorzej – kiepsko tłumią, zmniejszają bas, dźwięk jest chudszy i zdecydowanie jaśniejszy. Słuchawki tracą werwę w basie oraz jego uderzenie.

F9 PRO współpracują także z Comply T-400, a efekt jest taki, jak w F9 – góra pasma jest wyraźnie łagodniejsza, ale tym samym brzmienie jest bardziej miękkie, rozmywa się twardy kontur dźwięku, więc traci na tym rozdzielczość. To nadal niezłe połączenie, ale F9 PRO, w przeciwieństwie do F9, wolę z silikonowymi tipsami.

FiiO F9 PRO i sprzęt

Słuchawki nie wymagają dobierania odpowiednich warunków – zgrały się w każdej testowanej konfiguracji. Reagują na jakość źródła oraz jego specyfikę, ale w żadnym przypadku nie zdyskwalifikowało to odsłuchów, chociaż dla bezpieczeństwa unikałbym jednak sprzętu mocno podbijającego sopran. FiiO F9 PRO nie są też specjalnie wrażliwe na szum – w niektórych konfiguracjach był lekko słyszalny, ale nigdy nie przeszkadzał w trakcie odsłuchów.

Słuchawkom nie zaszkodził mocno dociążony i twardy w brzmieniu iBasso DX200 (świetne połączenie zbalansowane!), a F9 PRO dogadały się też z gładszym i łagodniejszym FiiO X5 III (także bardzo dobrze w balansie). iBasso DX90 zaoferował szeroką scenę, dociążony bas i wyraziście zarysowany środek. Jaśniejszy FiiO X3 Mark III również zabrzmiał twardo i mocno w sopranie, ale połączenie było nadal dobre. Jak zwykle nie zawiódł mnie Leckerton UHA-760 (idealny do IEM-ów), ale gorzej było z RHA DACAMP L1, który oferuje trochę za wysokie wzmocnienie do komfortowego operowania pokrętłem. Słuchawki zabrzmiały także ze smartfona – OnePlus 5 ma pewne ubytki w basie i oferuje dosyć mocno zarysowane brzmienie, ale F9 PRO również się z nim zgrały. Dobrze zabrzmiały także w połączeniu Bluetooth z Astell&Kern AK XB10, szczególnie z wyjścia 2,5 mm.

FiiO F9 PRO vs FiiO F9 i inne słuchawki

W audio często nie ma definitywnych odpowiedzi. Uważam, że F9 PRO to lepsze słuchawki od F9, ale są tym samym trochę inne, więc wybór może zależeć od preferencji. Według mnie warto dopłacić do F9 PRO, pełniejszych w basie i równiejszych w sopranie. To tym samym większy bas i bardziej bezwzględne brzmienie, które może męczyć ilością muzycznej informacji. Jeśli preferujemy spokojniejszy bas i jaśniejsze granie, to zwykłe F9 mogą okazać się ciekawsze.

FiiO F9 oferują brzmienie gładsze, bardziej miękkie i mniej wyraziste w średnicy, a są także płytsze w basie. Natomiast F9 PRO to brzmienie z większym i głębszym basem, bliższą i twardszą średnicą. Sopran jest również mocny, ale bardziej precyzyjny i selektywny. W F9 góra czasami lekko się gubi (może zaszeleścić), a słuchawki potrafią lekko zakłuć – model z dopiskiem PRO oferuje lepiej kontrolowany sopran. F9 PRO mają też wyższą rozdzielczość, są bardziej zrównoważone w średnicy i sopranie – przy nich F9 lekko falują. Jednocześnie F9 PRO wydaje się mieć mniejszą scenę w porównaniu do F9, ale to przez mocniejszy bas i bezpośrednią średnicę, które wypełniają przestrzeń.

Campfire Audio Polaris stawiają średnicę trochę dalej, a tym samym generują dużo większą i bardziej napowietrzoną scenę. To brzmienie większego formatu, FiiO F9 PRO są przy nich raczej kameralne. Jednocześnie bliższa średnica F9 PRO jest bardziej naturalna, a bas mocniejszy – słuchawki brzmią gęściej i ciężej. Polaris są lżejsze i trochę szybsze. Muszę przyznać, że różnica jakościowa na korzyść Polaris jest dużo mniejsza, niż mogłoby się wydawać. Inaczej jest w przypadku modelu Andromeda, który oferuje granie stricte armaturowe z płytszym dołem. Andromedy nie są tak efektowne w basie, jak F9 PRO, ale rozdzielczość, holografia i dynamika stoją po ich stronie. Wstydu jednak nie ma, mimo potężnej różnicy cenowej.

Etymotic to inna bajka. ER-4PT lub ER-4S są dużo bardziej płaskie, płytsze w basie, nie generują tak kształtnych instrumentów, ale pod względem rozdzielczości i analityczności wygrywają. FiiO F9 PRO są przy nich wręcz basowe, bardziej rozrywkowe i jednocześnie przyjemniejsze w odbiorze, bo mniej laboratoryjne i nie tak surowe w średnicy.

Noble Audio Savant to względem F9 PRO brzmienie dużo płytsze w basie, z wyraźnymi brakami w subbasie. Słuchawki Noble brzmią jasno i gładko, generują większą scenę, ale są mniej zarysowane w średnicy, chudsze w niższym podzakresie. F9 PRO to pełniejszy dół, zadziorne i zaakcentowane tony średnie – brzmienie jest bardziej agresywne i bezwzględne. Savanty brzmią relaksująco, ale przegrywają w rozrywce. Noble Audio 4 mają mocniejszy sopran, gorzej kontrolowany i bardziej podatny na sybilizację. Są też chudsze i płytsze w basie, ale generują trochę większą scenę. Według mnie F9 PRO wypadają lepiej.

RHA CL750 są dla mnie za zimne i ostre na silikonach, ale i na piankach są również jaśniejsze i chłodniejsze od F9 PRO. Nie mają takiego zejścia, gorzej kontrolują wysokie tony, dalej stawiają średnicę. Scena w F9 PRO jest mniejsza, ale za to środek pełniejszy, bas głębszy, rozdzielczość wyższa, a brzmienie bardziej precyzyjne – tutaj również wybieram F9 PRO. Brainwavz B200 zostają daleko w tyle – mogą zrobić wrażenie klasycznym brzmieniem średnicy typu armaturowego, ale całą resztą ustępują F9 PRO.

Moim zdaniem słuchawki wygrywają także z Oriveti Basic oraz iBasso IT01, ale trzeba pamiętać, że te dwa modele są także tańsze. Ciekawie przedstawia się pojedynek FiiO F9 PRO z droższymi Oriveti New Primacy, a szczegółowe porównania pojawią się w testach dedykowanych wymienionym słuchawkom.

Podsumowanie

FiiO F9 PRO to rewelacyjne słuchawki, które gorąco polecam. Spodobają się osobom szukającym detalu, rozdzielczości, ale także rozrywki. Łączą w sobie analityczność i muzykalność, a przy tym są uniwersalne. Potrafią być basowe i efektowne, a także naturalne i zrównoważone.

To kawał dobrego grania, a jednocześnie solidny krok naprzód względem modelu F9. Model PRO jest około 30 dolarów droższy od F9, ale różnica jakościowa bez wątpienia usprawiedliwia koszty. Słuchawki prezentują rewelacyjny stosunek jakości do ceny i mogą zawstydzić wiele droższych dokanałówek.

Do ideału trochę jednak zabrakło. Szkoda, że izolacja bywa problematyczna – nie jest mocna, a żeby słuchawki wypełniały kanały słuchowe, trzeba je odpowiednio zakładać. Chciałoby się też trochę większej sceny, ale moim zdaniem nie dyskwalifikuje to F9 PRO.

 

rekomendacja
 

Zalety:
+ bogate wyposażenie
+ wysoka jakość wykonania
+ udane wzornictwo
+ niezła ergonomia
+ kabel zbalansowany w zestawie i poprawione gniazda MMCX
+ głęboki i dynamiczny bas, bliska i zarysowana średnica, mocna i klarowna góra
+ wysoka rozdzielczość, kształtne i masywne instrumenty, dobre pozycjonowanie
+ uniwersalne brzmieniowo, czułe na jakość źródła, ale niezbyt wymagające

Wady:
– pewne problemy z aplikacją i izolacją
– scena mogłaby być trochę większa
– w sopranie nadal słychać lekkie podbicie

Sprzęt dostarczył:

fiio

SPRAWDŹ AKTUALNE CENY NA CENEO.PL

REKLAMA
hifiman

23 KOMENTARZE

  1. Jak wypadają w porównaniu z Vsonic Gr07 Classic/BE w szczególności scena?
    Jestem także ciekaw jak zgrają się z Fiio x7 II

    • Wersji Bass nie znam, ale GR07 Classic odebrałem jako bardziej przestrzenne, ale gładsze, łagodniejsze i miększe w brzmieniu. F9 PRO mają mniejszą, bardziej kameralną scenę, gdyż rysują większe źródła pozorne i mocniej dociążają bas – jest gęściej i ciaśniej w przestrzeni. F9 PRO to także twardsze brzmienie, twardsza kreska w średnicy i mocniej zarysowana góra pasma. Są bardziej bezwzględne, nie tak przyjemne w brzmieniu jak GR07 Classic. Osobiście wolę F9 PRO, moim zdaniem mają też trochę wyższą rozdzielczość dźwięku od GR07 Classic. V-Sonic będą jednak bardziej muzykalne i spokojniejsze w wysokich tonach.

      Zgranie z FiiO X7 II również chętnie bym sprawdził, ale nie wiadomo czy się uda 🙂

  2. Mam dylemat – chcę się z Xiaomi Hybrid Pro HD na FiiO F9 lub F9 Pro, na które lepiej? Chodzi mi o to czy brzmienie F9 nie będzie przypadkiem za bardzo zbliżone do Hybrid Pro (też trzy przetworniki, dwa armaturowe jeden dynamiczny). Bo w sumie zmieniając słuchawki chodzi mi o to, żeby poznać nowe brzmienie a nie podobne lub takie same Różnica w cenie niemała, ale do przecierpienia

  3. Czy miałeś może do czynienia z urządzeniami Huawei’a w kwestii audio? Bo mam Honora 8, który posiada DAC HiSilicon Hi6402 i chcę zakupic słuchawki F9 PRO, ale zastanawiam się czy telefon nie zabije potencjału słuchawek średniej jakości przetwornikiem :/ Bo co do plików – zazwyczaj FLAC, czasem MP3 – wówczas min. 256 lub 320 kb/s

    • Słuchałem Honora 8, podobał mi się brzmieniowo. Powinien zgrać się z F9 PRO, nie zabije ich potencjału, ale też nie będzie to szczyt możliwości tych słuchawek.

    • Ja osobiście myślę, że nie ma się tu nad czym zastanawiać. HiFi QuadDAC działa cudnie. Przesłuchiwałem V30 z kilkoma parami słuchawek i nawet na stockowych brzmi to przegenialnie. Długo zastanawiałem się, czy ja na pewno słucham telefonu czy jakiegoś zewnętrznego DACa

  4. Moje 0,03pln 🙂
    Porównuję do „szczurków” 435 i 535 🙂 Odsłuchy na FiiO X5, samym i z q5:-) oraz na iphone 8+ ze wzmakiem fiiO i1
    1/ aplikacja do ucha rewelacyjna – szybsza niż w 435, równie szybka jak 535,
    2/ bas, bas bas 🙂 faktycznie rewelka – pełny „analogowy”
    3/ średnica akurat,
    3/ wysokie niestety miejscami sybilują, ale po zmianie tipsów lepiej, lepiej także po zmianie kabla na zbalansowany – zarówno na samym X5 jak i z q5,
    4/ fajnie, że w oryginale nie są takie srebrzyste ale faktycznie koloru „tytanowego”.
    5/ kupiłem je „na co dzień” do pracy, z i1 i iphone’m i jestem zadowolony 🙂

  5. Po dłuższym słuchaniu: założyłem pianki Comply i przewód od słuchawek Westone, obecnie to moje podstawowe słuchawki „na co dzień” w pracy z iPhone 8plus same albo ze wzmakiem FiiO i1. Fajnie złagodzone soprany, basy takie jak lubie – dość głębokie ale miękkie. Z pracy „wygryzły” moje SE425 Shure’a 🙂

  6. Słuchawki faworyzują górę pasma. Basy są niby dynamiczne ale nie jest ich na tyle sporo żeby zakłócały średnie tony. Natomiast góra pasma jest przesterowana aż jakby wywinięta. Przy kupnie zanim się do nich przyzwyczaimy jesteśmy w euforii ale po miesiącu jednak Final Audio E2000 dają więcej radochy przy Axonie. Przy interfejsie grającym ciemno i bez tak dobrej sceny jak Axon robi się ciekawiej. Trzeba dopasować do źródła które ma dobre basy i wyraźne średnie tony to wtedy może coś z tego być.

    • Rzeczywiście, synergia jest zazwyczaj bardzo ważna, a w przypadku dokanałówek także dobór tipsów oraz poziom uszczelnienia kanałów słuchowych. Nie zgadzam się z Pana wrażeniami. Sprawdziłem słuchawki w wielu konfiguracjach, z różnymi odtwarzaczami, smartfonami, kablami i nakładkami. To jedne z łagodniejszych słuchawek w górze pasma w ofercie FiiO. Nadal jest tam lekkie wyostrzenie, ale nie powinno tak dawać się we znaki. Spokojniejsze w przekazie wysokich tonów są tylko FiiO FH5, zarówno F9, jak i FH1 brzmiały ostrzej w sopranie. W żadnym przypadku nie brakowało mi też basu, a średnica była na swoim miejscu. Możliwe, że w połączeniu z Axonem coś poszło mocno nie tak, ale polecam także poeksperymentować z tipsami i głębokością aplikacji tipsów. Braki w basie i dominująca góra są zazwyczaj efektem niepełnej izolacji, a słuchawki serii F od FiiO są pod tym względem problematyczne. Sam muszę je zakładać dosyć płytko, by poprawnie wypełnić kanały słuchowe.

      • Poprzednie komentarz pisany na podstawie odsłuchy na Axon 7 mini z DSP AK4961 i czarnymi tipsami. Kupiłem Axon 7 AK4490/AK4961 i tutaj z czerwono-przezroczystymi tipsami jest kosmos. Pliki wav 16/44 grają jak kompletny realizm. Z aplikacją Neutron oczywiście. Dla mnie z tym urządzeniem te słuchawki wyciągają dosłownie każdy detal i słuchawki świetnie się nadają do sprawdzania jakości nagrań. Nawet do testowania urządzeń audio. Słucham dużo na Axon 7 i nawet podpinam go do wzmacniacza żeby na kolumnach coś miłego pograło. Bardzo ciekawy jest bas bo jest zależny od kawałka. W disco jest tupiący w house jest miekki a w niektórych dziwnych gatunkach pojawiają się basy których nie słychać ale czuć jak membrany tłoczą w uszy ciśnienie. Jeżeli ktoś kiedyś podłączy te słuchawki do Axon 7 pełny z AK4490/AK4961 to chyba już nic lepszego nie znajdzie. Mam nadzieję że znajdę jakiś DAC USB do komputera co nie przegra z Axonem 7.

  7. Witam, dziekuje za recenzje, wiem ze testowal pan tez Etymotic er4sr, szukam teraz troszke lepszych dokow i chcialem zapytac czy roznica w jakosci dzwieku jest na tyle duza ze warto kupic Etymotici posiadajac takie f9 pro? Wiem ze to inne granie i to bardzo, chodzi mi o rozdzielczosc i ogolna jakosc dzwieku. Pozdrawiam 🙂

    • Przepraszam, że odpowiadam dopiero teraz. Pewnie już Pan zadecydował, ale na wszelki wypadek napiszę, że Etymotic będą wyżej pod względem technicznym – rozdzielczość, precyzja, szczegółowość to domena słuchawek marki. Aplikacja jest jednak specyficzna, ergonomia jest dla niektórych użytkowników nieakceptowalna, słuchawki bez wątpienia wymagają przyzwyczajenia. Względem F9 PRO brzmienie będzie też mniej angażujące, bardziej suche i „surowe”. FiiO generują jednak więcej basu i są bardziej muzykalne. Jeśli priorytet ma analityczność i wzorowe tłumienie, Etymotic będą górą. Jeśli jednak szukamy także relaksu i po prostu przyjemności z muzyki, to wymiana F9 PRO na Etymotic może być pudłem.

      • Dziekuje ze mimo wszystko Pan nie zapomnial, wybralem wersje er3se, jest tansza o ponad polowe i do bolu oplacalna, naturalne brzmienie i wiecej szczegolow niz w f9 pro, swietna scena, precyzyjna i moim zdaniem rowniez poziom wyzej, Fiio uzywam nadal ale dla innych typow muzyki, jestem zachwycony, nie jestem profesjonalista i po doglebnej analizie rynku, stwierdzilem ze zaryzykuje, nie rozczarowalem sie ani troszke.

        • O, ciekawy wybór. Dziękuję za wrażenia odnośnie ER3SE w kontekście F9 PRO. Muszę nadrobić zaległości i sprawdzić ER3SE i XR, słyszałem dużo dobrego o tych modelach 🙂 Etymotic od lat szanuję, cały czas posiadam ER-4PT z adapterem do ER-4S oraz HF3, więc nie dziwię się, że ER3SE nie zawiodły.

  8. Czy komuś udalo się posterować pilotem jakąkolwiek androidową apką ? Hiby nie działa, stockowa na Pionku XDR-100r nie, żadna inna nie 🙂 Pytam z ciekawości

  9. Witam. Świetna recenzja, mam tylko wątpliwości co do akapitu dot. przewodów. Napisane jest o kablu z wtyczką 3,5 mm że jest „niesymetryczny”. Mój jest jak najbardziej symetryczny 🙂 czy nie powinno być użyte w tym miejscu wyrażenie „niezbalansowany”?

  10. Proszę o opinię czy warto kupować te słuchawki do IPhone 6s Plus. Słyszałem, że IOS nie sprzyja dobrym odsłuchom. W jakim stopniu będę mógł je wykorzystać? Czy ewentualny wzmacniacz bezprzewodowy warty jest uwagi?

  11. Właśnie zakupiłem słuchawki Fiio f9 pro i powiem, że są świetne. Nigdy wcześniej nie słuchałem żadnych armatur a z opisów bałem się że przez nie słuchawki będą brzmiały jakoś dziwnie, inaczej, specyficznie, nic bardziej mylnego sluchawki brzmią naturalnie, w miare płasko, bardzo dynamicznie w dole z świetną jasną żywą średnicą, z mocnymi wysokimi tonami choc z lekko denerwujacym pickem w jednym momecie, szczegolnie denerwujacym przy literze S gdy ktoś mowi sipiewa, S bywa bolesne. Izolacja jest dobra ale nie rewelacyjna a dziwiek jest ogolnie, jasny ale ciepły, szczegółowy ale przyjemny. Jakby porównując z sennheiser momentum in ear no to fiio wygrywa praktycznie pod kazdym wzgledem, sennheisery brzmia przy nich strasznie ociezalne i ciemno, za ciemno. Ogolnie bardzo polecam, 2020 a one nadal dobre

Skomentuj Mateusz Anuluj odpowiedź

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj