Recenzja FiiO E12 Mont Blanc

E12 fabrycznie umieszczony jest w materiałowym pokrowcu. Pierwsze rozpakowywanie robi wrażenie – z etui wyłania się duży, wręcz majestatyczny, aluminiowy blok, wykończony metodą szczotkowania. Jego kanty są dosyć mocno i agresywnie ścięte, ale wszechobecna czerń dodaje mu eleganckiego szlifu. Na froncie umieszczono:

• pokrętło głośności,
• diodę ładowania (pomarańczowa),
• diodę zasilania (niebieska),
• wejście i wyjście sygnału (mini-jack 3,5 mm).

Pokrętło głośności jest niewielkie, ale na tyle duże by można było wygodnie je złapać opuszkami palców. Stawia bardzo silny opór – nie ma mowy by w kieszeni samo się przestawiło, a, w przeciwieństwie do tego z modelu E11 jest nieobudowane. Diody świecą wyraźnie, ale nie ostro – nie oślepią w trakcie nocnych odsłuchów. Gniazda nie mają żadnych luzów – wtyki trzymają się pewnie.



Lewy bok zarezerwowano dla przełącznika wzmocnienia basu oraz gniazda ładowania microUSB. Prawa flanka to przełącznik Crossfeed oraz wzmocnienie (Gain 0 i 16). Ten pierwszy potęguje efekt przenikania się obu kanałów – ma symulować odsłuch na kolumnach, kiedy to lewe ucho słyszy również prawy kanał i odwrotnie. Gain to zaś ustawienie wzmocnienia, standardowo ustawione na „0” (dla źródeł, które nie cierpią na braki mocy i średnio wymagających słuchawek). Wzmocnienie na poziomie „16” przyda się dla wysokoohmowych słuchawek o niskiej skuteczności i gwarantuje wręcz niebezpieczną ilość mocy. Te dwa przełączniki działają na zasadzie suwaka, które (w przeciwieństwie do regulacji basu) są schowane w obudowie – ich przełączenie wymaga użycia spiczastego przedmiotu. To zrozumiałe – przypadkowa zmiana jest nieprzyjemna i niebezpieczna dla słuchu. Szkoda jednak, że przełącznik Crosfeeda nie jest wypukły – wielu melomanów lubi eksperymentować z ustawieniami, a nie każdy nosi w kieszeni szpilki…




FiiO zasłynęło z tego, że prawie zawsze konstrukcja ich urządzeń miała pewne drażniące detale – luzy gniazd, pokręteł, uginający się plastik (o czym świadczy np. trzykrotnie poprawiany E10). E12 to masywna, skręcana na śruby obudowa, w której nie doszukałem się żadnych wad konstrukcyjnych. Jestem pod wrażeniem jakości wykonania i również stylistyki – Mont Blanc wygląda świetnie: szczotkowane aluminium przyjemnie odbija światło, jest lekko chłodne i gładkie w dotyku. Gabaryty E12 powodują, że urządzenie chce się trzymać w dłoni, a stylistyka z pewnością przyciągnie wzrok i to niekoniecznie znawców tematu. Dla wielu będzie to ciekawe, a wręcz enigmatyczne urządzenie, które jednocześnie wygląda bardzo prestiżowo.

REKLAMA